کافی

یا رحمان

بسیار شنیدن دارد که برای رسیدن راه کج انتخاب میشود

چرا؟

از عجایب روزگار است انتخاب راه نادرست برای یک سمت درست

آتش را در خرمن انداختن برای گرم شدن

چقدر شیدایی دارد این طریقت

ما نیستیم

چنین بودن نه اینکه سابقه دارد زشتی آن زدگی دارد

بل دلزدگی

نمایندگی راستی در ناراستی

روزی دادن در تاریکی

صید کردن برای نجات

نجابت نداشتن چقدر هزینه دارد

سختی نگاه در آخر

تمنای بی جا

سنگ اندازی در پیش راه

همراهی شیطان

....

کافی است این سطح از بی عقلی

این همه احمقی و فشلی

انگار تاریخ تاریک است

انگار شب پایان ندارد

کافی است تنگی نظر

بازی سخنوری

کمی عمل

بکارگیری شعور

نمایش عقل

بندگی راستین

درستی فکر

داشتن هنر

کافی است کلاس گذاشتن

کافی است بازیگری

ما بازی کن نمی خواهیم

نمایش نمی خواهیم

ما تدبیر می خواهیم

نه کلمه تدبیر در بی تدبیری سراسری

کافی است سنگ زدن به لنگ

کمی عصا بدهید دست بی توان و پای لنگ

ما را رها کنید

سلوک خالص ارائه دهید

امید را با تلاش زنده کنید نه با گنده گویی

کافی است راه و رسم افسونگری

حقیقت را بسازید

و بپیماید