بی پیراهه

یا حق

از کنار دستانش

همانجا که دیده نمی شود

جایی برای مخفی کردن

خودش را بیان کرد

فاش شدن راز خود داستانی است به درازی شب یلدا

بلند....

اما چه برای این خواص می توان شمرد

کاری نداری

کسالت بار و خسته

جمع می شود در خود

همچون نگاه سوی گل

باریک و تیز

چشمه ساری به لطافت باران

مهربان و نرم

رقص بلبل بر شاخه

همچون نگاه مادر

ساده و بی پیراهه

گذرا و آسان

در یک لحظه ناب دوستی

برای یک عمر ماندن در عمق

در ضمیر انسان

از خیمه ها بپرس

یا حق

با تسلیت اربعین حسینی(علیه السلام) به عاشقان پاکباز و عارفان اهل راز و شیعیان آن سرور و مولای آزادگان جهان

***
برگشتم از رسالت انجام داده‌ام
زخمی‌ترین پیمبر غمگین جاده‌ام
ناباورانه از سفرم، خیل خارها
تبریک گفته‌اند به پای پیاده‌ام
یا نیست باورم که در این خاک خفته‌ای
یا بر مزار باور خود ایستاده‌ام
بارانم و ز بام خرابه چکیده‌ام
شرمنده سه ساله از دست داده‌ام
زیر چراغ ماهِ سرت خواب رفته‌ام
بر شانه کجاوه تو سر نهاده‌ام
دل می‌زدم به آب و به آتش برای تو
از خیمه‌ها بپرس که پروانه‌زاده‌ام
چون ابر، آب می‌شدم از آفتاب شام
تا ذره‌ای خلل نرسد بر اراده‌ام

***

 رضا جعفری