بودجه و یارانه

بنام حق

درحالی محمد باقر از یارانه سخن می گوید که انگار با این حذف یارانه دولت همه مشکلات را حل می کند

اولا تعریف یارانه را قانون مشخص کرده ولی ایشان مردم را .... نگاشته و تعریف دلخواه خود را جای آن گذاشته است

فردی که با نورچشمی خود در گرفتن حقوقهای 200 میلیونی 200 برابر حداقل حقوق تعین شده که اکثر کارگران در آن هستند را امانت دار می نامد و و کسی را که میلیاردی وام بدون کارمزد می گیرد را سرمایه می نامد معلوم است که نه درد مردم را می داند نه با آن آشناست

سفر خارجه نور چشمی روبراه باشد مردم کیند

قبل از انتخابات می گفتند دولت هیچ قصدی برای ندادن یارانه به مردم ندارد

حالا که خرشان از پل گذشته می خواهند این پشیز کمک به مردم را هم به نور چشمی ها ببخشند

آخر قرار بود قیمتها واقعی شود و پول آن مستقیم به مردم داده شود که هرجا تشخیص دادند هزینه کنند

ظاهرا دولت برای شفاف نشدن هزینه ها همه کار می کند

چون از این طریق است که می شود پولی که مردم باید برای خود هزینه کنند هزار نقشه برایش کشید و "هرجا دلم خواست خرج کنم" این باید به شعار دولت تبدیل شود

از برجام که جز خسارت محض چیزی حاصل نشد با حذف یاران ها شاید به نوایی برسند

محمدباقر که رفته ای و برنامه ریزی می کنی برگرداندن امور به عصر شاه و زمان قاجار که نشد هنر

هر وزیری با گرفتن رشوه های میلیاردی دارد قراردادهای رویایی برای شرکتهای خارجی مهیا می کند به این افراد می شود گفت وزیر باید گفت دزدان بالا نشین یا جاسوسان وزیر

فقر و بی کاری و تعطیلی کارخانه های داخلی را کی می بینند

با واردات انواع تولیدات خارجی که کشور رونق پیدا نمی کند؟؟؟!!!!

راه هند و ترکیه و کره جنوبی و ژاپن که روزگاری بر واردات کالای خارجی به کشورشان ممنوع بود را کی خواهید پیگیری کنید یعنی اصلا می فهمیدشان.

با دروغ که نمی شود به جایی رسید این سر به سامان نمی رسد

و فساد و رکود و دلالی و اقتصاد ورشکسته و بیمار همچنان با این برنامه ریزان واین وزرا حادتر خواهد شد .. ز ما گفتن... از شما نه شنیدن!

نمایندگان مجلس شما در پیشگاه مردم و خدای خود با تصویب این برنامه ها و رای دادن به این وزرا در این حکایت کشور و اقتصاد مقصرید

این از گفتن ما !

و این از نشنیدن شما !

زلزله

یا محبوب

تقریبا هستیم در میدان نه وقت خوب

بل وقت خوب بودن

هنگامی که باید مسکن بسازیم که در آن مردم آرامش پیدا کنند گم می شویم

وقتی آرامش از همین افراد گرفته می شود می آیم که باعث آرامش شویم

چه راحت آسایش مردم را می گیریم

و چقدر بد بود که هنگام بلا هم گم می شدیم

کاش هنگام گرفتن آرامش برای رسیدن به آسایش گم می شدیم

ما چگونه مردمی هستیم

... ناشناخته در زمان

... نا آگاه به مکان

فریاد از این همه دنیا طلبی در وقت مطلوب

و درود بر این همه همت هنگام طالب

سکوت

یا قاضی الحاجات

نکو بود آنچه نکو داشت

سکوت بود آنجا که صدا نیست

فریاد از این همه صدا و بد نکویی

جشن خواهم گرفت روزی...

که دوست دارم نکو سکوت را.

درد

یا مهربان

گاهی می شود گفت

گاهی حتی گفتنی نیست

مردم مظلوم میانمار در این ایام که دیگر مسلمانان در شادی ایام بسر می برند چه می کشند ؟

دردی که حتی نمی شود گفت!!!!؟؟

پیشانی

بنام یکتا

جملگی این را بدانیم که چه هستیم

نه اینکه بخواهیم بدانیم

کی بودیم؟

کی نبودیم؟!

چقدر سبک و چقدر بزرگ بودیم؟!!

هم قدمان را بخواهیم.

نه بخواهیم کوتاه کنیم!

همسفر نیاز داریم.

بی نیاز سفر نیستیم!

شاید...

.... روزی برسد که ما نرسیده باشیم!

چون درگیر خود نبودیم

درگیر گیر دادن به دیگران بودیم!

این ماه پیشانی ماه تدارک خود بودن و خود دیدن

چگونه بودن و چگونه ماندن

پیشانی سنگ زدن بر پیشانی گمراه کننده!

... چه من.

چه دگر من!