وحدت

بنام رحیم بی همتا

وَلا تَسُبُّواْ الَّذِینَ یَدْعُونَ مِن دُونِ اللَّهِ فَیَسُبُّواْ اللَّهَ عَدْوًا بِغَیْرِ عِلْمٍ کَذَ لِکَ زَیَّنَّا لِکُلِّ أُمَّةٍ عَمَلَهُمْ ثُمَّ إِلَى‏ رَبِّهِم مَرْجِعُهُمْ فَیُنَبِّئُهُم بِمَا کَانُواْ یَعْمَلُونَ

و به کسانى که غیر خدا را مى‏خوانند ناسزا نگویید که آنان نیز از روى جهل و دشمنى به خداوند ناسزا مى‏گویند. ما این گونه عمل هر امّتى را برایشان جلوه دادیم. سپس بازگشت آنان به‏سوى پروردگارشان است، پس خداوند آنان را به آنچه مى‏کردند خبر مى‏دهد.

108 - انعام

بهترین پیامی که رهبر روشن ضمیر بیان کردن در این عید غدیر و باید در گوشهای همه‌ی ما جای گیرد همین پیام است.

غدیر نباید مایه تفرقه باشد بلکه می‌تواند روشنگر و راهنما و وحدت‌آفرین باشد.

بجای استدلال آوردن و بحث در حوزه‌های علیمه و کرسیه‌های بحث و مجالس خصوص

کلام تهمت و ناسزا و فحش و دشنام از تریبون‌های عمومی و وب‌ها و وبلاگ‌ها و روزنامه‌ها بیرون زدن است.

این بحث‌ها هیچ‌گاه نمی‌‌تواند کسی را از دینش منصرف کند و یا راهنمایی برایش باشد.

اینها فقط می‌تواند آتش دشمنی و فتنه‌ها را شعله‌ور سازد و آب به آسیاب دشمن سرازیر.

نکاتی که در این آیه قرآن بیان داشته امروز متاسفانه رعایت نمی‌شود و دشمن بهترین فرصت را یافته و بهترین بهره‌برداری را می‌کند.

ما نمی‌توانیم با کار غلط کسی را از کار غلط بازداریم.

ما نمی‌توانیم راه بد را با ناسزا نشان دهیم.

ما نمی‌توانیم خود مروج بد باشیم اما بدی را شر بشماریم.

ما نمی‌توانیم با ناسزا و فحش خود را حق بدانیم و دیگران را نا حق.

ما نمی‌توانیم با فحش به دیگران راهنما باشیم و بیان کننده منطق داشتن

ما نمی‌توانیم با ناسزا باعث گناه شویم(ناسزا به خدا و یا پیامبر و امام و...)

ما باید با منطق با دیگران صحبت کنیم نه با ناسزا.

ما باید دلیل محکم ارائه دهیم نه فحش.

ما باید دیگران را از زشتی عمل آگاه کنیم نه خود زشت گو باشیم.

ما باید دیگران را به زیبایی‌ها آشنا کنیم نه به زشتی.

ما باید اعمال درست دیگران را بگویم نه نادرست‌ها و زشت‌ها را.

و اینک

هشداری به همه:

اگر بخواهیم هر روز بر تفرقه بی‌افزایم نه اینکه اهل سنتی شیعه نخواهد شد بل نه ما می‌مانیم نه او.

بارها دوستانی را دیده‌ام که با اینکه استدلال حقانیت شیعه را دارند ولی دارای تحمل نبوده و به ناسزا گویی هم روی می‌آورند

که این کار هم غلط است هم در نیت آنها شک ایجاد می‌کند.

اگر بدانیم که ما و اهل تسنن دشمنانی مشترک داریم آن موقع بهتر خواهیم دید که باید به آنچه با هم داریم و به هم داریم باید اکتفا کنیم.

علت اینکه امروز در غزه برادران مسلمانمان در فلاکت بسر می‌برند آیا متمرکز شدن روی وحدت است یا اختلاف.

بجای اینکه منادی وحدت باشیم، شیپور تفرقه شده‌ایم.

بجای تاختن بر یک عده شکمباره بی‌دین سوار بر امت اسلام با همدیگر درگیر هستیم.

هنوز راهی دراز داریم که بدانیم رهبران دینی چه می‌بینند و ما کجای کار هستیم.

نکته:

لعن و برائت از دشمن نیاز ماست تا موضع ما را مشخص کند نه فحش و دشنام

که این دو ،دو مقال جدا گانه است و نباید با هم اشتباه گردد.