سرد
یا سبوح
لحظات چه متفرق شده اند
بی حس و کرخت
گز گز شونده و سوزنی
دقت ها کم و مار پیچی اند
انگار در نیمه گدار دنده عوض کرده اند
سرد و بی روح
حاشا که بد کنیم
آیا بد شده یا بد شده ایم
در زندگی ببخشید تا بخشیده شوید
کمی این طرف تر یا کمی آن طرف تر
زودتر یا دیرتر
آن دورها یا همین نزدیکی
فرق نمی کند
سرد نباشید
در این گرمی هوا
مثل اینکه هوا هم گرم نیست!!؟
جاده
یا مبدا
پر کاهی در روی آب
ادعای کشتیی دارد
که چنین هستم و چنان نیستم
من از اینسوی به آنسوی هستم
من از موانع با این روش می گذرم
در گذرگاه با این طرفند می روم
من اینم و من آنم و من.....
در همین هنگامه بادی نه چندان قوی آب را مواج و تلاطمی بر دریا می نشیند
پر کاه نه لنگر دارد نه ایستگاه و نه خواستگاه
او و اینهمه ادعا مانده در راه......
مورچه ای در معبری با دانه ای روان است
من چه قدرتی دارم و چه بازویی در من چقدر توانایی نهفته چند برابر وزنم دارم دانه میکشم
گم نمی شوم و این راه دور از خانه را با پر دلی طی می کنم من اگر در قهرمانی المپیک شرکت کنم ممتازترین هستم و طلایی جاده ها را میشناسم و آسمان را و من ...
در این اثنا نم نمک بارانی باریدن میکند و جویبار کوچکی جریان مورچه پا در هوا در چند قطره باران گرفتار نه ابر را می بیند و نه زمین را و نه جاده میداند کجاست فقط پر کاهی میخواهد که جان بدر برد و نفسی و ....
مگسی وز وز کنان بر بینی نه چندان تمیزی زوم کرده ننشسته می خورد و پر کشیده و در جایی دیگر از بدن فرد فرود می آید چنانکه مرکز غذاهای عالیه را یافته بر هر حرکت دستی چنان جنبان و سریع است که تا ندارد مغرور از خود که من در نزدیک و چشم دهان و دست این آدمیزاد میچرم و او هیچ راه گریزی از من ندارد او نمی تواند به من هوشیار و چشم باز و توانا در پرواز دست یابد
من او را می جویم و می خورم و او در آزار من دست از پا درزاتر است من روشهای بسیار مبتکرانه ای در پریدن و خوردن دادم که هیچ کس به گردم نمی رسد هنوز انسانی نتوانسته زوتر از من غذایی را مزه کند من چقدر فرز و پیشرو هستم.....
در همین خیالات غوطه ور است که در تارهای عنکبوت گیر و هرچه بیشتر تقلا می کند بیشتر در بند میشود و گرفتاری فزونتر....
تقلا فایده بخش نیست گوید کاش موری می آمد و این طنابها از پایم می گسست و رهایی و....
....کاندید شده است برای ریس جمهور شدن دست و پا می زند آنطور آمار می دهد فراوان من آلودگی را از بین می برم من زمین را پر از محصول می کنم من دامداران را رونق بخشم من سفره ها را پر از غذاهای متنوع می کنم من نفت خام نخواهم فروخت بلکه از آن انواع محصولات اسخراج کرده و صادر می کنم و گنجینه کشور را پر از ارز من کسب و کار را رونق می دهم من کاری می کنم که مردم بگویند دیگر نیازی به یارانه ندارند من 100روزه همه این کارها را به سامان می کنم من تمام وعده هایم در سررسید این صد روز اجرایی می کنم
این که به مردم آمار نشان بدهی و بگویی بانک مرکزی می گوید تورم نداریم و یا مرکز آمار می گوید چنان و بهمان درست نیست جیب مردم ملاک است تورم و رونق و شاخص های اقتصادی را مردم لمس می کنند چرا باید آمار چنین بگوید مردم خودشان خواهند دید دیگر اینها در ریاست من جمع خواهد شد
مرا اگر انتخاب کنید کاری می کنم که همه ابرقدرتها بدست و پای ما بی افتند این کشورهای زپرتی که جای خود دار کاری خواهم کرد که پاسپورت ایرانی در جهان ارزش اول را پیدا کند مفسدان اقتصادی را چنان له کنم که تا ایرانی هست نتواند قد علم کند. مردم چنان به رونق اقتصادی برسانم که بگویند چگونه توانست اینهمه در صد روز کار ایجاد کند که کشور از نظر عمرانی بالاترین نرخ را دارد یک جوان بیکار نیست بخصوص اگر تحصیل کرده باشد و......
100 که گذشت حالا به 1100هم رسیده و فقط 300روز از مهلتش در کرسی ریاست باقی است هیچ آبادانی مشاهده نمی شود کرد. قبض آب و برق و گاز و ... را بدون هیچ مجوز قانونی 300% بردند بالا حقوق کارگر و کارمند را در این سه سال 40%افزایش نداده اند بودجه عمرانی را به صفر رسانده اند بیکاری را تا هفت میلیون جوان افزایش رکود را در تمام سیستم کشور منتقل کرده اند پاسپورت ایرانی برای کشوری چون امارات و جیبوتی شده درویزیگی وزرا که راهشان نمی دهند عزت ایرانی را بجایی رساندند که آمریکا برای نماینده شان در سازمان ملل نه آمریکا راه نمی دهد و آنها که از هیاهو پر بودند عملا هیچ غلطی نکردند.
500زایر ایران را قتل عام کردند ولی نفس شان یک هق نکرد
هزاران سانتریفیوژ هسته ای که با خون دل و جان کندن و جان دادن بدست آمده بود و قلب راکتور که ترس را تا مغز استخوان صهیونیستها برده بود را بتن ریختند برای هیچ حالا همه نشسته اند و بدعهدی دشمن را ماله کشی می کنند سخن گوی خزانه داری آمریکا هم مانده که چطوری طرفشان به این راحتی از آنها دفاع می کند
قرار بود امید در همه جا موج بزند بعد از 1100روز از افتضاحات شان در مصاحبه خودشان هم هیچ نکته امید بخشی بیرون نمی آید. فقط چند پاره کاغد در دست که بانک مرکزی گفته از رکود خارج شده ایم و تورم تک رقمی شده است و مرکز آمار گفته بیکار نداریم و وزارت نفت فرمده آقای ژنرال که 2میلیون بشکه نفت خام فروخته اند ولی پولش را قطره قطره خواهند داد .همه وعدهای داده شده را تکرار می کند هنوز انگار ریس نیست هنوز نامزد ریاست است.
قرار بود عدالت را بگسرانند اما برای یک گارگر و یک کارمند با یک میلیون تومان خزانه شان خالی است ولی برای یک نامدیر دزد و نورچشمی حقوق 257برابر آن کارمند را میدهند برای یک زوج وام چهار پنج میلونی ندارند اما چند میلیارد را با سود صفر می دهند به یک مفسد دزد که نامش هست مدیر و از غیرت هیچ بویی نبرده البته همان مدیران نجومی بگیر وام میدهند که مبادا ناراحت بشند.
برای اینکه دهن کجی به ملت و رهبری را خوب تکمیل کنند این مدیران که از نظر ملت دزد نامیده شده و از نظر امامشان متجاوز به ارزشهای نظام و باعث بی اعتمادی کامل به دولت و دولتیان شده را همین باعثین این گندکاریها آنها را ذخایر نظام و امانتداران می نامند
وای بر ما و این امانتداران
وای به نظام و این ذخایر....
اینها ذخایر جیبی و ارزی و بانکی هستند نه نظام. اینها سارقان بیت المال هستند نه امانتدار اموال مردم!
ما چه می بینیم این افراد را و آنهایی که از اینها ارتزاق دارند چه می پندارند این قشر را
عدالت از این واضع تر می جوید.!!!؟
یکی در اون بالاها ماشین چند میلیاردی سوار می شود و این یکی اینجا پول تاکسی ندارد که زن بیمارش را به درمانگاه برساند؛ گریه ندارد این کشور داری و این اقامه به قسط.
اینها ارزشهای انقلاب و نظام و معمار انقلاب بود!!!!!؟؟؟؟؟؟
آن مردان بی ادعایی که شبانه روز کار می کردند و چندرغاز حقوقشان را هم بخاطر مستضعفین دریافت نمی کردند کجایند
کجایی سال 1360 چرا اینقدر از جاده دور افتاده ایم
می شود برگردیم و جاده را پیدا کنیم
کجایی جاده.؟؟؟.
37سال از کجا به ناکجا آباد آمده ایم.
جاده کجایی؟؟؟؟کجایی جاده؟؟؟؟
رجحان
یا قیوم
جالبه!
چی جالبه؟
یک کارمند بازنشسته برای یک عمر کار خود نظر دوخته به پاداش پایان خدمت خود یکباره با خزانه خالی دولت برخورد می کند و که یک عمر بی منت کار کرده کریمانه صبر را پیشه می کند و چشم امید دارد تا گشایشی برای این تدبیر کنندگان حاصل آید و ... مشکلات تل انبار خود را فراموش تا مگر مشکلی از مملکت رفع گردد نوبت را چشم می بندد تا مگر رفع معبری حاصل گردد.
می پذیرد که دولت بعد از بیش از یکسال بجای اینکه این پاداش را یکباره بدهد که چمشش بگیرد و گره ای باز شود و یا بتوان با آن مشکلی حل کند قسطی بدهد
که نه چشم ببیند و نه گره ای بوسیله آن باز شود.
...اما ناگاه.. یخ میکند!
شاید هم یخ می زنند.
چرا؟
وقتی که در این خالی دخل می بیند که تعداد زیادی نورچشمی که نه مدیریت دانند و نه کارمندی از قضای در وتخته نام خود را مدیر نهاده و چماتمه زده اند بر صدر و حقوق ماهانه می گیرند نه چند برابر حقوق ماهانه آن کارمند بلکه چند ده برابر حقوق سالانه او و شاید هم بیش از حقوق دریافتی عمرش و آنهم فقط در ماه و چند ده برابر پاداش یک عمر خدمت او.
اینها را که نمی شود تحمل کرد و جالبه که به این علاوه می شود یک وام ناقابل 500برابری وام ازدواج که هرکس بخواهد آنرا بگیرد ترجیح می دهد بخاطر ضامن و وثیقه و... نگیرد چون بیکار شدن برای گرفتن آن همانقدر وقت می برد که بروی ساعاتی مزدوری و...
خب این وام ناقابل برای این مدیر چقدر سودش است36%
خیر!
24%
خیر
12%
خیر
6%
پس حتما4%
خیر
پس 3%
خیر اگر صلاح بدانند این مدیر بی لیاقت 1%و گر نه آنرا هم صفر در نظر میگیرد.
خب چگونه قسط بندی می شود این چند میلیارد نا قابل.
معلومه دیگر ماهی 50 هزار تومان از حقوق 250میلیونی او کم می شود و اگر صلاح باشد رایگان بیمه عمر می شود که بانک موصوف ضرر نکند کمی بیش از 500سال بازپرداخت خواهد شد که ناخواسته عمرش را به شما داد ورثه اصلا نگران نباشند چون بیمه شده است.
خب از نظر اشراف زادگان این نوعی عدالت است.
چون چنین مدیری اصلا گیر نمی آید فقط همین3000 عدد بوده در دنیا که دولت تدبیر آنها را تور کرده و بکار گمارده است!
و برای 1000تای آنها شرایط ویژه تر قایل گردیده تا بتوانند جولان بیشتری داشته باشند.
و بهتر بچرند یعنی صندلی مدیریت را چرگاه خود دیده اند.
و آن دو هزار بقیه هم حقوق ناقابل زیر 40میلیون ابتیاع می کنند!
......
حمله به ارزشها یعنی چه ؟
اگر بدانیم برای چه این انقلاب را امام خمینی(ره) براه انداخت آنوقت این سخن رهبری را بیشتر درک خواهیم کرد.
مردم قیام کردند که این نابرابری ها برچیده شود یک مشت مفت خور زالو صفت نچسبند به مملکت و بقیه مردم به نان شب محتاج باشند.
یک عده برای سفر خارج رفتن در سال چندین با مثل خانه خاله رفتن نباشد و برای بقیه مردم رفتن به گردش تا شهر دیگر یک آرزو.
یک عمر نخوردگی بکشند که بتوانند در عمرشان یک زیارت بروند.
و برای کودکشان تهیه یک دوچرخه آنقدر سخت باشد که تحمل اشکهای اور را داشته باشند اما پول خرید آنرا هرگز و می بینند در این سختی عده ای هستند که بچه های بی شرمشان سوار ماشینهای چند میلیاردی می شوند برای تفریح و تحصیل دست در جیب ملت دارند.
برای وارد کردن برنج و نفع شخصی حاضرند هزاران کشاورز هم وطن خود را به روز سیاه بنشانند.
مردم.! خون دادند که این کثافت ها را نبینند!
اما حالا می بینند که عده ای ترجیح می دهند منافع خود را بر منافع ملت.
و وقت پیکار با دشمن در کجا بودند معلوم نیست اما با یک اشاره فلان کاکا شده مدیر و راه چپاول هم که سخت نیست کافی است مدیر با کفایت برنامه ریز یک بخشنامه را امضا و صادر کنند!
این مرفعین بی درد کجا بودند که ببینند مردم از نان شب خود زدند تا لقمه ای نان به رزمنده ای برسانند تا مملکت از چپاول غارتگران در امان بماند؟
حالا چگونه باید تحمل کنند که درد نداری را. دروغ خالی بودن خزانه را. چپاول بیت المال را؟!!
وقتی می شود نداری را تحمل کرد که نباشد !
اما نمی شود این بی عدالتی ها را تحمل نمود.
باشد برای یک عده نوکیسه فقط، قابل تحمل نیست.
آخر قانون تفاوت حقوق را 7 برابر حداقل حقوق گفته 900هزار تومان حداقل برای یک کارگر که باید 8ساعت در کارهای سخت همه نوع محنتی را تحمل کند و عرق بریزد و آب گرم بخورد و باری بر بدن و صورت چروکش نخورد، با یک فرد دیگر که تنها هنرش نشستن زیر باد کولرگازی و تکیه بر صندلی چرخان میلیونی و امضا ست این بگیرد یک میلیون و او بگیرد 250میلیون !!!
بیش از بیست سال زحمت این را او در یک ماهه غارت کند.
تازه کفایت به این هم نکند و وام میلیاردی هم با سود نزدیک صفر بگیرد.
اگر پولت، قرص الحسنه بانک دهی، هنگام وام گرفتن 4 درصد وام ات می دهند آنهم با دادن امتیاز یک میلیون یک سال بگذار دو میلیون بهت می دهند یکساله ماهانه قسط بندی . تفاوت از کجا تا کجا.
چگونه باید تحمل کرد .
اینها که برای وام دادن چنین برنامه ریزند و برای پول مردم چنین کیسه دوزند جواب چه دارند.
با شعار و شعر می خواهند مردم را قانع کنند.
می شود ؟نمی شود.
جالبه!
یک نور چشمی را برداشته یکی مثل آن جایگزین کرده اند
ارزشهای اسلامی وانقلابی چی بود چی شد.
سیاست بازان برکرسی صدارت جولان می دهند و شعار امید و تدبیر انقلابی اینهم نتیجه راستگویی شان.!!!؟؟؟
سیخک
یا قیوم
آمدیم که کاری بکنیم
و هر که باید حرکتی بکنیم
قدر دانیم نفسی یاوری یار بکنیم
یک دم ننشینم فکری با حال بکنیم
سر بساییم آستان را سجده ای بکنیم
حرکتی نه بهر هر کس بلکه در حق بکنیم
جایی نگوییم و نایستم به باطل امر واجب هم بکنیم
ما نه اینکه بد بکنیم قرار بود خوبتر از بهتر بکنیم
ناشایست نباشیم و ناحق نکنیم وبایسته بکنیم
تدبیر کنیم و عمل خالص نه به ریا بکنیم
شاید کفه راست بر آریم نه شمشیر به هم کیش در بکنیم
داد زنیم راه را نه پیچ در راه و پل و عابر سوار بکنیم
مست نباشیم در تصمیم گره را از بهر رب وا بکنیم
دم نزنیم درد را درمان درد بی نوایی را بکنیم
ما نه از خود بگذریم سرمست نه پا بر سر بیچاره بکنیم
شمع دولت کس روشن کنیم نه خاموشی بر جان بی آزار بکنیم
پرده حرمت ندریم و ساز ناکوک نزنیم و پلک بدتر نکنیم
شاخ پر زور زورگو بشکنیم بر گرده ناتوان سنگک نزنیم
قلب یتیم را نشکنیم دست رحمت بر سر بی مادر در بکنیم
قافله را همراهی بکنیم نه رفیقی دزدان گردنه بکنیم
سیخک نزنیم و شاخ بر گرده بی کس نکنیم
باد نکاریم و طوفان بر پرده خانه خلق نکنیم
شرم کنیم و پر رویی نکنیم حیات بر پرده حیا بکنیم
نه بره ای بیازاریم نه دانه از دهان موری جدا بکنیم
قرار بود گله ای بچرانیم و مرتع زاری بکنیم
نه در دشتی حیاطی بزنیم نه چاهی در بیابان بکنیم
شاه نشین قلعه خود باشیم نه بر خلق شاهی بکنیم
روز بکار مشغول و شب دنبال مشکل داران مشکل وا بکنیم
در گرمای تموز عرق ریزیم و گرمی خانه سرمازدگان بکنیم
جان دهیم بهر جانان نه جان بگیریم ناتوانی بکنیم
برق زنیم کف را نه سرکوفت بر کودکان بکنیم
شادی کنیم بر مدار نه تار شب بی قاتاق بکنیم
هیکل گنده نکنیم بهر ستم بر ظالم زومداری بکنیم
تفریح کنیم در مرغزار نه آتش بر بوته زار بکنیم
عشق کنیم در کیش عاشقان نه چشمک بر زیبایان بکنیم
ما راست قامتان اهلیم نه بزدلانه هتک حرمت بکنیم.
قدر
یا قادر
همیشه داشته ها را نمی بینیم یعنی آنها را قدر نمی دانیم و اینجاست که بهتر است برای دانستن ارزش آن شی کمی آنرا نداشته باشیم کمی از آن دور باشیم شاید کمی قدردان شویم
...شاید
گاهی از بچه ها بعضی چیزها را دریغ کنید تا نداشته باشند و کمی درد فراغ را حس کنند شاید قدردان گردند
اسباب بازی ،عروسک ، شکلات ،آدامس، دوچرخه و....
یک کمی دوری دوستی می آورد
ذات ما چنین است که همیشه غبطه نداشته ها بخوریم؛پس داشته چه؟
کمی هم روی داشته ها باید تمرکز نمود
همه نگاه مان به نداشته هاست
و اینجاست که کمی باید هواسمان باشد
برای این هواس جمعی کمی هواس پرتی نیاز است
ماه ها همه سر در خوردن داریم و ناشکری مان زیادت از حد است یک ماه هم خودمان خودمان را تربیت کنیم که نخوریم شاید قدر آنچه می خوریم را بدانیم
چند ساعتی ننوشید این آب حیات را شاید قدر آنرا کمی فقط کمی بدانیم
آنجا که فله ای هدر می دهیم و هیچ ملاحظه ای نداریم و برای هر قطره آب که نجات دهنده است و زندگی ساز باید برنامه داشته باشیم چقدر دیمی هستیم وقتی به آب می رسیم هیچ ملاحظه ارزش آن را نداریم
حیات به آن وابسطه ،تمیزی به آن بسته، خنکی از آن برخاسته
حالا ما چقدر در آن موثر!
واقعا وقتی تشنه اید آن وقتی که گلویتان خشک و لب هایتان بهم چسبیده است برای یک لیوان آب چقدر حاضریت بپردازید
اما اکنون شیر آب باز آنهم تا آخر که چی
دستی بشوییم یا پایی
چقدر قدر ناشناس هستیم ما
روزه آمده که در خودمان رفتارمان کردارمان اخلاقمان وجودمان و...
تفکر کنیم
قدر بدانیم، خیلی قدربدانیم....
آیا فکرش را کرده اید که این ماه چقدر در ما اثرگذار است
آیا نباید قدر آنرا بدایم آنکه ما را به ارزش می رساند
و دانستن ارزشها
خدایا شکرت که سفره ای پهن نموده ای از دانستن ها ،از ارزش گذاشتنها
هرچند ما نادانیم
ماه ضیافت الهی مبارک