بی پیراهه

یا حق

از کنار دستانش

همانجا که دیده نمی شود

جایی برای مخفی کردن

خودش را بیان کرد

فاش شدن راز خود داستانی است به درازی شب یلدا

بلند....

اما چه برای این خواص می توان شمرد

کاری نداری

کسالت بار و خسته

جمع می شود در خود

همچون نگاه سوی گل

باریک و تیز

چشمه ساری به لطافت باران

مهربان و نرم

رقص بلبل بر شاخه

همچون نگاه مادر

ساده و بی پیراهه

گذرا و آسان

در یک لحظه ناب دوستی

برای یک عمر ماندن در عمق

در ضمیر انسان